KP Skadi

Skadi

Imię:
Imię otrzymała po nordyckiej bogini Skadi, która utożsamiana była z zimą. Jednocześnie była też boginią-łowcą. Miała też uosabiać wielkość gór - nie tylko dlatego, że była olbrzymką, ale o tym już nie wspominajmy, bo nie warto;
Nic dodać, nic ująć idealnie pasuje ono do tej niespokrewnionej z istotami pozaziemskimi, osóbki.
Wiek:
Nigdy nie lubowała się w liczeniu lat, które przeżyła, do czasu aż przekroczyła dorosłość. Jako iż nigdy nie była dobra z matematyki, nie jest najzupełniej więc pewną, czy naprawdę ma już sześć lat, czy to może wynik źle policzonych wiosen.
Rasa:
Często zastanawiała się, czy aby jej nie oszukano, bowiem różni się znacznie od reszty przedstawicieli jej gatunku. Mimo wszystko utrzymuje wersję, jaką wpoiła jej rodzina i twierdzi, że jest panterą śnieżną.
Ranga:
Wędrowca.
Wygląd:
Żeby nie męczyć się w sklecanie pojedynczych, rzadko pasujących do siebie zdań, wolę pogrupować wygląd, po czym dopiero opisać wygląd Skadi.

Futro

Ogon

Uszy

Oczy

Fryzura

Akcesoria i reszta

Historia:
Był to pospolity dzień dla mieszkańców niewielkiej, "panterzej" osady, gdzieś na terenach tutejszej Rosji, zwanej też Syberią. Oczywiście pospolity jak dla kogo, bo z pewnością nie dla matki Skadi. Nadszedł dzień narodzin jej pierwszego potomstwa, które miało wnieść w życie stada nieco energii, a z wiekiem doprowadzić do jego rozkwitu. Skąd ta jej pewność? Ach, przecież była dowódczynią swego stada!... Niestety samotną dowódczynią, gdyż ojciec jej przyszłych dzieci był zwyczajnym samotnikiem, który szukał sobie kotki "na trochę", a potem znikł, zostawiając ją w ciąży. Mimo wszystko niezbyt się tym ta kocica przejmowała. Musiała być twarda, dowodziła przecie! Gdyby zmiękła, jej podwładnych spotkałaby rychła śmierć, czy to z głodu, czy to z powodu ataku agresywnego stada. Wreszcie odrzuciła smutne myśli precz. Nie tylko z powodu jej motta, jakim było nie poddawanie się uczuciom, ale dla tego iż nadszedł ten czas.
Chwilę później już leżało wokół niej jej potomstwo. A raczej zwłoki jej potomstwa. Tylko jedno ocalało, a była to właśnie niewielka samiczka nazwana później Skadi. Wyróżniała się. Była stosunkowo duża jak na nowo narodzone kocię. Jak się z czasem okazało, miała też inny dar - była niezwykle uczuciowa. Ale powróćmy do tego, co działo się po porodzie. A więc jej matka z chłodem wymalowanym na jej urodziwym licu, usunęła ciała braci i sióstr Skadi. Była już prawie pewna, że to iż została jej jedna tylko córka, nie wróży niczego dobrego. Była też zupełnie pewna, że to przez jej nie wymiarowość reszta jej dzieci umarła. Powróciła więc do niej zniesmaczona i spojrzała w błyszczące ślepka młodej kotki. Wyglądała na prze-szczęśliwą, choć dopiero się narodziła. To jeszcze bardziej zezłościło dowódczynię.
- Bądź przeklęta, Skadi. - warknęła ku własnemu kociątku, nadając jej tym samym imię bogini. Choć nawet nie wiedziała, że taka bogini jest...
Kilka lat po narodzinach Skadi, dokładniej w trzecim roku jej życia, dowódczyni nie mogła już znieść zachowania kotki. Była inna niż reszta jej stada. Duża, niepodobna do innych i co ważniejsze, nie bała się okazywać uczuć, a gdy jakieś odczuwała, zachodziły dziwne zmiany w jej wyglądzie, a choć niewielkie, to zaniepokoiły matkę kotki. Uznała ona bowiem, iż Skadi istotnie może być przeklętą i po krótkim czasie kazała się jej wynosić. Nic jej nie obchodziło iż nie miała zastępczyni. Wiele kotów jak i kotek w stadzie było wystarczająco zaufanych, by to im oddać to stanowisko tuż przed śmiercią. A Skadi? Skadi odeszła i już nie wróciła w okoliczne strony. Wiedziała o swej inności i czasem zastanawiała się, czy aby na pewno jest tym, za kogo się podaje - czyli panterą śnieżną.
Szła więc przez długi, długi czas, a były to równe trzy lata, aż osiągnęła wiek pięciolatki. W tym samym czasie dotarła tu z myślą, iż może właśnie tu zostanie zaakceptowaną.
Charakter:
Jaka jest Skadi? Trudno opisać. Niby różniła się i to drastycznie od swej matki, bowiem potrafiła okazywać uczucia, ale jednocześnie jest też i wredna, oschła i może nieco wybuchowa. Krąży w niej więc mieszanka dwóch charakterów. Jedna jej część jest dobra, miła, chętna pomocy, druga zaś to cała matka - najważniejsza jest ona sama, reszta się nie liczy. Niektórzy uznają ją rzez to za dziwną i niechętnie się do niej zbliżają, zaś innym to absolutnie nie przeszkadza i podziwiają zmienność Skadi. Jedyne czego nie lubi bez względu na porę, to pyszałkowatość. Więc jeśli ktoś uważa się za ósmy cud świata, może się liczyć z pokpiwaniem ze strony Skadi.
Atut:
Każdy ma jakiś atut, zostało to zresztą naukowo udowodnione. Poza tym, czy jest ktoś, kto nie byłby w czymś wyjątkowo dobry? Na przykład Skadi jest niezwykle usportowioną kocicą, toteż bez wahania mogę stwierdzić, że jej atutem jest zwinność.
Ekwipunek:
Jedyne co przy sobie ma, to wspomniane w wyglądzie akcesoria, siebie i kilka ponurych, wręcz znienawidzonych przez nią, wspomnień.
Patronus: Ogień
Coś więcej:
Uśmiech, który często zdobi jej pysk, bywa fałszywy. Nie zawsze bowiem Skadi reprezentuje miłą i dobrą siebie, a nie zawsze tą złą.

Szira De' Lesore

Akceptuje. Dorób sobie posty by zostać żywiołakiem lodu i dostaniesz rangę.