Grota nietoperzy

Szira De' Lesore

Nie zwróciła za bardzo uwagi na ten gest. Nawet jej nie zauważyła. Jednak gdy ta się ozwała, Szira odpowiedziła jedynie -W porządku. To nie twoja wina. - po chwili odwróciła wzrok na Sheya -Masz jakiś problem? - wyszczerzyła lekko kły.

Laulaen Kasveilla

/teraz już wiesz xP/

Od razu odzyskałam humor. Spojrzałam na Sheya, ponieważ kotka wysunęła na niego kły. Nie zbyt wiedziałam o co im chodzi, ale on najwyraźniej był obrażony za ignorowanie.
Zaśmiałam się perliście sama nie wiedząc z czego. Po chwili umilkłam zdumiona swoim zachowaniem, ale zaczęłam rechotać od nowa. Po pierwsze miałam nadzieję, że mój dobry nastrój udzieli się wszystkim, a po drugie rozbawił mnie widok lamparcicy warczącej na sfochanego lwa.

Szira De' Lesore

Spojrzała kątem oka na tą beztroską rysicę.
-Tak cię to śmieszy? - bez powitania zawitała do umysłu Lauly -"Ten idiota o mało nie zginął, ja o mało nie dostałam uszczerbku na zdrowia, a ten debil tak się odpłaca?!"
Tym razem odwróciła się w stronę Sheya. Z jej wzroku można było zauwarzyć pogardę.

Shey

Cholera, czy muszę wyjaśniać, że to nie był sarkazm? Był serdecznie zadowolony z olania jego osoby, ponieważ lubi sobie poobserwować i posłuchać. Uchylił lewą powiekę, na Szirę. - Ależ skąd? Nie mam żadnego. Nie jesteś może nieco za słaba na warczenie? - Mruknął złośliwie. Tsa, jego prawdziwa natura.

Szira De' Lesore

/Ależ wiem, ale to co robią koty, wcale nie musi odnosić się do prawdy " Laughing

Szira przyjęła to za obraze xD/

-Ojj, nawet nie wiesz, na ile mnie stać.. - warknęła na niego -Gdyby nie ja ty i twoje cielsko już nie powróciłoby do gildii mroku.. uratowałam ci twój tyłek, chociaż sama nie wiem, po co. - mówiła, a głos jej się lekko łamał -Taka nasza natura! Ratować tyłki nawet demonom - pewna siebie usiadła i wypuściła powietrze, uspokajając się.

Laulaen Kasveilla

Umilkłam speszona. Na szczęście jestem bardzo spokojna, więc nie rozgniewały mnie słowa kotki wypowiedziane w... moim umyśle?
Skąd miałam wiedzieć
Mruknęłam cicho i żałośnie. Tym razem posmutniałam mocniej. Jak zwykle nie potrzebna nikomu Laula, która przecież jest taka miła dla wszystkich. Odeszłam kilka kroków od rozmawiających kotów i przysunęłam się blisko rosnącej tu astry. I zanuciłam z początku cicho i żałośnie, potem coraz głośniej aż muzyka zawibrowała w powietrzu. Nie sprawdziłam czy zwracają na mnie uwagę. Połączyłam się z kwiatem- w końcu to moja specjalność.

Shey

I na to liczył! Wyjaśnienia po co uratowała mu dupę! Westchnął lekko. - Spokój, cisza. Sziro, czy ty czasem nie jesteś zła, że ci nie podziękowałem? - Zmrużył już otwarte oczy. Droczenie się, ach! Jakaż to melodia dla jego duszy!

Szira De' Lesore

-Podziękowania? - spytała, a jej aura niebezpiecznie zaczeła się rozjaśniać -Nigdy tego nie otrzymałam!

Laulaen Kasveilla

Może ten Rover będzie bardziej skłonny do rozmowy
Spytałam się w głębi duszy. Melodia nie przestawała płynąć, a astra pokazywała mi obrazy i zapachy tak jak je widziała. Chociaż kwiaty pokazywały mi to miliony razy nadal mnie to fascynowało. Zagłębiłam się mocniej w jej świadomość.

Rover Va' Makkio

Już miał podejść do nowej znajomej, gdy zauważył stan Sziry. Bez słowa, wiedząc co się święci, złapał ją i powiedział jej na ucho Spokojnie.. nie warto tracić siły na jakiegoś marnego ignoranta z gildii mroku.. uśmiechnął się do niej. A potem poszedł do nowej znajomej - Lauli.

Shey

Zacmokał z dezaprobatą. - Hm... - A więc wstał, podchodząc spokojnie do rozbumbanej Sziry. Jakoś się nie wahał, po prostu nie miał na to czasu. Usiadł centralnie przed jej pyszczkiem. Niebezpiecznie go przybliżając. - Dziękuję ci bardzo, mimo, iż nie wiem dlaczego ratujesz tego co może zrobić ci kiedyś krzywdę. - Uśmiechnął się radośnie, szczerząc swe kły, oraz oddalając pysk od niej, czym prędzej.

Laulaen Kasveilla

Właśnie kwiat pokazywał mi co tu zaszło kiedy podszedł do mnie Rover. Wróciłam do swojego umysłu kończąc śpiew i starając się przywołać na pysk uśmiech. Wyszła tylko mizerna kopia.
Cześć. Nie zawracaj sobie mną głowy, pomóż im tam
Powiedziałam cicho patrząc mu prosto w oczy. Po chwili otrząsnęłam się. Cóż to za smutna Laula? Oczy trochę poweselały i uśmiechnęłam się przepraszając za mój żałosny stan.

Shey

Zamknął po chwili oczy, niuchając w powietrzu. Zastygł przez chwilę w bez ruchu, jednak zaraz powrócił do wcześniejszej czynności, obserwacji tej co mogła go zaraz spalić.

Laulaen Kasveilla

Kwiatek pokazał mi dość, bym mogła przypuszczać co tu się stało. Nie należało doprowadzać lamparcicy do złego stanu, chociaż wątpie, by posłużyła się... tym czymś, tak szybko. Uznałam więc, że będę kuć żelazo póki gorące.
Rover? Myślisz, że dojdzie tu do rękoczynów? Bo jak powstrzymamy dwa koty rzucające się na siebie?
Szepnęłam mu na ucho uśmiechając się szeroko. Miałam nadzieję, że nie zrazi się do mnie, ale ja po prostu taka byłam- szczera i uśmiechnięta. I w dodatku bardzo wdzięczna, że do mnie zagadał.

Szira De' Lesore

-Uh, nieźle musiałeś się natrudzić, by jednak wypowiedziec te słowa? - powiedziała Szira, cieszyła się jednak, że chociaż ktoś jeden zauważył jej starania.