Wodospady

Hikari

W powietrzu mógł rozlegnąć się śmiech. Straszliwy, mrążący krew w żyłach.
Niewidoczna Hikari, która od niedawna była duchem, obserwowała z powietrza rozmawiajacek koty. Wątpie, by mogły wyczuć ducha - niematerialnego stworzenia.
Dusza Hikari usiadła nieopodal kotów.
Ciekawe, czy będą rozgladać się po źródlem śmiechów! - pomyślała i znów zaczeła się śmiać. Jej śmiech zaczal rozbrzmiewać po okolicy - drzewa, wiatr, wszystko łapało ten pisklywy głos. Był jednak przerażający dla zwykłego osobnika.
Jeżeli mnie zdenerwują, wyśle na nich armie dusz! - pomyślała o tym i znów chciała się śmiać, ale powstrzymała się ostatkiem sił.

Yukoshi

Usłyszawszy śmiech zastrzygła uchem ... Tylko trzy znane jej rodzaje istot mogły się tak strasznie śmiać ... Nie odwróciłą sie jednak by szukać źródła śmiechu gdyż bała się iż zobaczy kogoś koga oglądać nie chciała, dlatego całą swoją uwage skupiła na przyjaciółce.
- Charlie ... Słyszałaś to ?- Szepnęła do niej cicho. - Tylko trzy rodzaje stworzeń żyjących w tej krainie potrafią się tak śmiać ... Demony, Zjawy i ... - Przełknęła ślinę. - No wiesz Miruku.- Mruknęła po czym przybliżyła sie nie co do kocicy.-Nigdy jednak nie widziałam żadnego z tych stworzeń.- Dodała juz głośniej.

Charlie

Pokiwała powoli głową, dając znak, że słyszała. Słyszała, choć wolałaby nie słyszeć, zrzucić wszystko na szelest liści, czy szum wiatru. Nie mogoła jednak, wiedząc, iż było to naprawdę. Nie czuła jednak strachu, ogarniającego jej przyjaciółkę, zaś pewien stopień zainteresowania, zahaczającego o ciekawość, acz na tyle rozbudowanego, by w jej sercu nie było strachu.

Yukoshi

- Wiesz ... Szczrze jestem zainteresowana tym śmiechem, ale trochę przechodzą mnie ciarki po plecach gdy słysze ten śmiech ...- Nieco się uspokoiła widząc zainteresowanie przyjaciółki. Wyczuła iż ta się nie boi więc sama się nieco rozluźniła. - Może sprawdzimy kto to ?- Zapytała nieco nie pewnie w głębi duszy miała jednak nadzieję iż to nie demon czy przywódczyni gildii Mroku bo jak wiadomo są nieco groźniejsi od Zjaw które raczej nie mogą zrobić jej i Charlie jakieś większej krzywdy.

Charlie

W zamyśleniu pokiwała głową - ponownie nie wydobywając z siebie żadnego słowa - powoli, acz pewnie wykręcając łeb, by ujrzeć coś co mogło kryć się, będąc źródłem tego śmiechu. Jej złote ślepia śledziły z uwagą obraz, chcąc dostrzec coś, co odcinałoby się od niego wyraźnie. Znieruchomiała, czekając na jakiś znak od przyjaciółki, będącej potencjonalnym wsparciem, kierując ku niej swój wzrok.

/Nie, nie wymyślę nic lepszego.../

Yukoshi

Obserwowała z zainteresowaniem otaczającą ich okolicę. Nie mogła jednak dostrzec źródła ów śmiechu. Potem swój wzrok przeniosła na przyjaciółkę. Wstała i podeszła na samicy czekając na jakikolwiek ruch.

/I witaj w klubie ... -,-/

Hikari

I znów śmiech..
Upiór spojrzał na te dwa koty z politowaniem. Oczywiście, nadal niewidzialny.
Dmuchnęła. Mimo iż była kilka metrów od nich, jej lodowaty podmuch dopadł karki tych istot. Pewnie poczuli ten zimny dotyk na karku..

Charlie

Skierowała ku Yukoshi niepewne spojrzeń, acz niepewności nie należy tu mylić ze strachem, bowiem jedno z drugim się nie łączy, jak i nie łączyło, przynajmniej w wątłym przypadku Charlie. Uczucie to symbolizowało prędzej pytanie co powinny zrobić z tajemniczą istotą kryjącą się gdzieś, bowiem w jej głowie nie mógł ułożyć się plan do wykonania dla tak osobliwego przypadku. Wyobraźnia jej przekraczała myśl, że może trafić na coś tak pochłaniającego jak temat duchów. W spotkanie, w metaforycznym sensie, żywego ducha, było czymś przekraczającym każdą granicę rozsądku. No, o ile to oczywiście był duch, a tego na razie nie sposób stwierdzić.

Hikari

Spojrzała na tego drugiego kota, chyba serwala. Dziwny kot z pędzelkami na uszach bardzo przypominał jej pewną dobrze znaną istotę..
Podeszła i usiadła koło nich. Powoli, z lekkiej mgły, zaczęły tworzyć się kształty. W końcu pojawiła się piękna, biała lwica z lekkim uśmiechem i niebieskimi oczami. Kiedyś była najpiękniejsza, ale właśnie ten atut sprowadził ją do tego, czym jest teraz..
Jeszcze niedawno biegała radośnie, zbierając kwiatki i poznając nowe osobowości. Nie oddając swego serca żadnemu z samców wzbudzała zazdrość w innych lwicach, nie tylko z jej gildii..
Kiedy była nad zdradliwym urwiskiem, ONE w grupie zrzuciły ją jak niepotrzebny śmiec..
I tak stała się Zbłąkaną Duszą.. zaznała spokoju dopiero po śmierci tej najgorszej lwicy.. i tak stała się Zjawą... jednak to jej nie wystarczyło.. pragnęła byc kimś, nie zwykła zjawą, a władcą wszelkich dusz..
I tak stała się upiorem..
I teraz straszy te koty płci pięknej..

Yukoshi

Yuki spojrzała na Char, a gdy Hikari zmaterializowała się obok pantery i jej przyjaciółki ta wydała z siebie warknięcie mówiące by uważała wyczuła bowiem iż ta istotka nie jest zbyt przyjaźnie nastawiona na inne kotowate. Uważnie obserwowała lwicę Była dość urodziwa ... Teraz jednak mam pewność iż to nie zjawa, a upiór.- Znowuż przeniosła wzrok na przyjaciółkę. Do ów ducha nie odezwała się słowem już się nie bała bo obecność serwala siedzącego obok działała na nią kojąco, a z przyczyn znanych tylko jej nie nawiedziła tych przeklętych upiorów.

Hikari

Gdy ta warknęła, spojrzała z litością na czarną panterę. Warczy na upiora?
-Nie warcz tak, złotko, bo ci się gardło zedrze.. - powiedziała, patrząc wyzywająco - Albo ja zedrę ciebie ze skóry. - zaśmiała się cicho.

Yukoshi

- Heh ... Nie rozśmieszaj mnie.- Rzuciła samicy jakże jadowity uśmiech, po czym znowu odwróciła łeb w stronę przyjaciółki czekając na jakąkolwiek reakcję z jej strony, przy okazji ignorując Upiora. Bo straszyć to ona może, ale nie bez powodu. Westchnęła.
- Dobrze przepraszam zwracam honor.- Mruknęła. - Czy można wiedzieć co cię tu sprowadza ... Yyy ... Upiorze ?- Powiedziała tak gdyż nie znała imienia ducha.

Hikari

-Jak to co? - uśmiechnęła się tajemniczo. -Mieszkam tu od dawna. Kogoś mi przypominasz. Kogoś, kto wyrządził mi za życia wielką krzywdę.. - spojrzała przymrużając prawe oko. Tak.. czarna przypominała jej panterę, która z zazdrości zrzuciła lwicę ze skarpy. To było.. uff, pół wieku minęło na pewno. Więc ta czarna, która stoi przed nią, to za pewnie tylko i wyłącznie ten sam gatunek..

Charlie

Serwalica obrzuciła Hikari ostrym spojrzeniem. - A więc spadłaś tak nisko, że szukasz zemsty na przypadkowo spotkanych istotach? - Jej pysk wykrzywił gniewny grymas, zaś ciało zesztywniało pod wpływem dziwnego odczucia. Nieznanego, więc nie mógł to być strach, czy też jakiekolwiek syndrom związany z pogodą ducha. Jej ślepia skupiały się na miejscu gdzie znajdowała się upiorzyca, jakby w obawie, iż jej kontury rozmarzą się na tle powietrza, umykając jej oczom.

Yukoshi

Ta zaś na słowa upiora prychnęła pogardliwie. Zerknęła na Charlie która spięła się nieco, po czym jej spojrzenie powróciło do Hikari.
- A co to za straszna krzywda ?! Pobrudziła cię czy odbiła chłopaka!- Rzuciła kąśliwie z pogardą. Na karku zjeżyła się jej sierść,a ona podniosła się z pozycji siedzącej do stojącej.