Wzgórze Tajemnicy

Zoey

- Już mi się podoba- powiedziała do Yuki
Zoey wpatrywała się w obie samice i uważnie słuchała co mówią.

Yukoshi

- Jakoś wcześniej cię tu nie widziałam Zoey. Skąd pochodzisz ? - Zapytała przekręcając łeb lekko na bok. Spojrzała na lwice.

Szira De' Lesore

-Jestem ciekawa, co dziś na obiad. - powiedziała, czując że burczy jej w brzuchu.

Zoey

- Ja pochodzę z dalekiej krainy daleko stąd- powiedziała Zoey
-Ja też robię się głodna- dodała patrząc na Szirę

Yukoshi

Westchnęła.
- No to skoro wszystkie są głodne to może pójdziemy coś zjeść ? - zapytała uśmiechają się szeroko.

Szira De' Lesore

-Dobra, idziemy na polowanie.. - odpowiedziała Szira - Wiem! Chodźmy na polowanie na wielką antylopę. Poprowadzę was.. - powiedziała i zrobiła swoje skrzydła "niewidzialnymi" by mogłą nacieszyć się swoją szybkością i zwinnością. Zrobiła krok i popatrzyła na kocice
-Idziecie? - spytała.
***

Zoey

Popatrzyła na Szirę i jej piękne skrzydła.
- Pewnie że tak. Prowadź- powiedziała Zoey.
***

Yukoshi

- Taa ... Czemu by nie. - Uśmiechnęła się i ruszyła za samicami.

***

Szira De' Lesore

Poczekała na samice i poczęła biec, by zaprowadzić je w dane miejsce.
*** [z/t]

Sipaktonal

Przybył w to miejsce, powoli depcząc trawy przed sobą. Irytowało go lato - przyzwyczajony był do zimy, do jesieni. Do błota i deszczu, do śniegu i lodu. Spojrzał na jaskinię ukrytą za takowym wodospadem (ach, te opisy), jednak nie miał zamiaru zmoczyć futra, także położył się na zdeptanej trawie i ułożył pysk na łapie. Każdemu lenistwo się należy.

Lisette

Spacerowała po krainie, aż w końcu ni z gruchy, ni z pietruchy przywlokło ją w to miejsce. Podobnie jak i Sip zobaczyła szczelinę za wodospadem. Ale nie miała ochoty tam włazić. Ciężkie, zmoczone, śmierdzące futro nie było jej marzeniem. Szczególnie, że i tak już była lekko ochlapana przez tamtego... czarnego, niewychowanego lwa, który jej nie oddaje odpowiedniej czci. Prychnęła w myślach na samą myśl Ygga i właśnie w tym momencie zobaczyła czarnego, szkarłatnookiego lwa. Skinęła mu łbem na przywitanie i zaczęła się wpatrywać w wodospad.

Sipaktonal

Spojrzał na lwicę, mrużąc lekko ślepia. Była zielona. No cóż, nie takie dziwy się tutaj spotka. Podniósł łeb, jeszcze raz rzucając spojrzenie na otoczenie. Wodospad. Wzniesienie. I zaczynało się ściemniać. Urocze miejsce.. Nie!
Poruszył ogonem i przytulił go do tylnych łap. Robiło się też zimno, czyż nie? Dodatkowo leżenie, gdy ktoś łazi obok nie przystoi. Wrócił więc do siadu.
- Cóż taka dama robi tu sama? - spytał, bez większego zainteresowania czy entuzjazmu.

Lisette

Tak też i Lis postanowiła sobie usiąść. A zimno? Jej zimno nie straszne. Wychowała się w końcu w Francuskich górach, gdzie temperatura zimą sięgała -30 stopni. Lekki, wieczorny wiatr szczególnie jej nie przeszkadzał. Ale faktycznie jakoś tak zimniej się zrobiło. No cóż, przeżyje się. Na słowa wilka podniosła na niego spojrzenie i uniosła jedną brew.
- Co? Nic szczególnego. - odparła, po czym wzruszyła ramionami i uśmiechnęła się lekko.

Sipaktonal

- Czuję - powiedział po pewnej chwili - że należymy do tej samej gildii. Czyż twoją gildią także nie jest Mrok?
Jego głos co jakiś czas przypominał ochrypłe mruczenie. Lew poruszył uchem, acz jak sam zauważył, od pewnego czasu nie aktywował swojej aury. Aura była wspaniała, majestatyczna, sam był z niej dumny jak paw. Właśnie! Była jak dla pawia upierzenie i piękny ogon - poezja sama w sobie, pokazywany wszystkim seksapil a także zachęcający samice do..
- A także czuję, że nie muszę Cię okłamywać jak wielu. Mówią na mnie Sipaktonal, choć może i to jest mój przydomek? Sam już nie wiem.

Lisette

- Tak, owszem. - Powiedziała, po czym wzruszyła ramionami. Co go właściwie to interesowało do jakiej gildii należy? Chociaż właściwie... Może nie był pewny czy to właśnie ona jest zastępcą i chciał się upewnić? Tsa, nieważne.
To ochrypłe wrażenie na razie nie robiło żadnego wrażenia na Lisette. Albo przynajmniej tak twierdziła. Przecież w życiu się nie przyzna przed samą sobą, że ktoś jej się podoba, oprócz niej samej. Tym bardziej przed kimś innym.
- Lisette. - Mruknęła i odgarnęła łapą czarną, upierdliwą grzywkę wpadającą jej do oka.