Zdradliwe Urwisko

Szira De' Lesore

Miejsce, które najczęściej odwiedzaja samobójcy, myslący nas swoją śmiercią lub spełniający ją. Inni, które przechadzają się tymi okolicami, ostrzegam was - jeżeli staniecie na skrawku, i nieszczęście wam dopisze, ziemia wraz z wami osunie się. I tak zapadniecie się w ciemność.

Swan

Tygrys przybył tu z czystej ciekawości. Lubił odkrywac nowe miejsca, szczególnie te niebezpieczne. Popatrzył się w dal. jego cel tej częsci podróży był blisko. "Góry" pomyślał... ostrożnie stąpając swoimi wielkimi łapami, szedł przed siebie, kierując się "Szlakiem" wytyczonym przez antylopy.

Szira De' Lesore

Weszła. Machnęła swoimi wielkimi skrzydłami. Schowała je i sprawiła, że były niewidzialne. Wskoczyła na drzewo i wyłożyła sie leniwie. Jej ogon wisiał i lekko powiewał.

Illuvatar

Wlókł swe nadzwyczaj pokaźne cielsko w górę. Wydając z siebie co chwilę dzięki podobne do wilczych powarkiwań otoczenie lustrował wyblakłoczerwonym wzrokiem. Pusto, znowu. Wtem jego ślepiom ukazała się lamparcica. Kolejna istota tak piękna w swej delikatności. Wzniósł łeb ukoronowany potężnym porożem barwy grafitowej, by lepiej móc się przyjrzeć nieznajomej.

Szira De' Lesore

Usłyszala za sobą kroki. Odwróciła szybko łeb. Jej oczom ukazał się wielki i czarny lew. Od niego również było czuć aurę. Wiedziała, że to przywóca, wiedziała też, jaki. Barbarzyńca. Nie znała ich toteż nie darzyłą zbytnim zaufaniem, nie pałała tez nienawiścią. Złożyła skromnie swe aniele skrzydła.

Illuvatar

Wznowił powolny krok. Uskrzydlona bez wątpienia była kimś ważnym, w końcu nie każdy ma szansę mutację podobną to tej. Jakże chciałby wznieść się w powietrze na opierzonych tych kończynach. Bagatelizując zafascynowany swój wzrok rozwarł paszczę, by ziewnąć bezgłośnie. Gdy znalazł się wystarczająco blisko, oparł cielsko o pień drzewa.
- Nie nosiłaś jeszcze młodych - stwierdził przymykając na moment ślepia.

Szira De' Lesore

Zdziwiona patrzyła na niego i na temat, który z ni tego ni z owo zaczął nieznajomy.
-Owszem. - odpowiedziała. Rozwarła swoje wielkie skrzydła, które nie wiadomo skąd pobrudziły się.

Illuvatar

Przypadkiem zarył czubkiem jednego z ciemnych rogów o zdrewniałą łodygę rośliny. Fragment kory odczepił się od reszty i upadając otarł się o bark samca. Illuvatar skwitował to natychmiastowym ukazaniem kłów i krótkim sykiem. Raz, dwa... już się mu uspokoiło. Przekręcił łeb lekko w bok i ułożył się na po części uschłej trawie.
- A szkoda - zaczął mruknąwszy wcześniej - Widać po tobie, że rozpoczęłabyś wspaniały ród - wygiął wargi w równie osobliwym, jak był ten komplement, uśmiechu. Inna społeczność - widać, słychać i czuć.

Szira De' Lesore

-Mój ród istnieje od wieków - powiedziała lekko zirytowana niewiedzą o najsilniejszej gildii krainy - Nie mam partnera, a ród i tak będzie dalej, gdyż jedna z moich bet nosi młode. To jednak nie to samo. A te skrzydła? Miała je tylko moja matka i pra pra pra babka.. - opowiedziała mniej więcej historię jej rodu.
-Jak cię zwą? - zapytała nieznajomego.

Illuvatar

Bet? Czyżby bliskie kontakty z wilkami wtopiły część swojej kultury w kocią społeczność? Oh, ciekawe, ciekawe. Jeszcze jedna nowa informacja zakodowała się we łbie czarnego - skrzydlata była przywódczynią, bo kto inny stwierdziłby, że członek stada jest "jego"? Poruszył zabawnie wibrysami.
- Na wschodzie "ród" nie oznacza stada - mruknął ostrożnie kładąc pysk na łapach.
- Ja jestem pierwszym Rogatym z mojej rodziny. Nikt wcześniej nie zdobył przywódctwa - odwzajemnił się za opowiastkę o skrzydłach.

Szira De' Lesore

-Przepraszam, źle złożyłam zdania. - powiedziała szybko. - U nas każdy traktuje swoich podwładnych jako brata lub siostrę. A wilki? Nienawidzę ich, podobnie jak mój ród. Przez wilki.. rozpadła się nasza rodzina, że tak powiem. - stop! Postanowiła że więcej nie będzie mówić komuś kogo nie zna zbyt długo.

Illuvatar

Szira znowu czyta w myślach.../
- Nam wilki swego czasu pomagały. Wtedy jeszcze przewodził Erragenf i biedota panowała niepomierna - powiedział po stosunkowo krótkim czasie. Takiej galerii byłych władców z pewnością nie miała żadna tutejsza gildia. Oh, właśnie! Pod sklepieniem czerepa zaświtała całkiem nowa myśl.
- Jak zostałaś władcą? - zapytał poprzedzając swoje słowa przeciągłym pomrukiem.

Szira De' Lesore

-Odziedziczyłam tron. - odpowiedziała Szira, wzruszając ramionami. Zaczęła grzebac pazurem w ziemi.

Illuvatar

Westchnął przeciągle wznosząc wzrok ku niebu. Już gwiazdy przyozdobiły ciemne sklepienie.
- Ta kraina jest niczym raj - powiedział bez cienia sarkazmu i zastrzygł uszami.
- Czytasz z nieba? - zapytał po dłuższej chwili.

Szira De' Lesore

-Nie. Moją gwiazdą i świętością jest słońce. - odpowiedziała i zajęła się łapaniem łapą pająka.