Zamarznięte Wzgórze

Cavatina

Zdziwił mnie mocno chłód w oczach tej... Sziry?
Może zachowywałam się nieco dziwnie, ale było mi przykro, że ona myśli to co myśli. Spojrzała tak niepokojąco na nich i na mnie. Chodziło jej pewnie o to, że się wszędzie wtryniam i, że myślę o sobie, jakbym była bezkonkurencujna. A ja wcale tak nie sądze. Była przedtem taka szczęśliwa i uśmiechnięta, a teraz lodowatym wzrokiem obejmowała wszystko wokół. To do niej nie pasowało. Poczułam w sercu ukłucie smutku. Nie odczuwałam jakoś szczególnie empatii, ale tym razem chyba zrobiłam wyjątek.
Szira. Zaczekaj
Szepnęłam, by nie przerywać kotom tejże słodkiej sceny.
Dopędziłam ją szybko, by nie zdołała odejść.
Coś się stało?
Spytałam ostrożnie nie chcąc ranić jej uczuć mocniej niż to zrobiłam do tej pory nieświadomie

Szira De' Lesore

-Skąd znasz moje imię? - spytała beznamiętnie, nieodwracając się. -Nie przypominam sobie, bym kiedykolwiek z tobą gadała i przedstawiała się. Pamięć mam dobrą, mimo swych lat. - dopiero teraz zaszczyciła ją swym spojrzeniem, odwracając lekko tylko głowę.

Cavatina

Byłam przeszczęśliwa, że odezwała się do mnie. Nawet jeśli to odezwanie się było tak chłodne, że mogłoby zamrozić każde słowo, które wyjdzie z moich ust.
Ja przypadkiem usłyszałam, jak się nazywasz, tam nad wodopojem
Miałam nadzieję, że nie będzie mocno na mnie zła. Ja tylko przyszłam się napić.
Byłam tu tylko kilka dni, a już pół krainy pała do mnie nichęcią. Czy ja zawsze muszę przyciągać nieszczęścia?
Spochmurniałam nieco i zadałam pytanie po raz kolejny:
Nic się nie stało?

Szira De' Lesore

-Nic. - burknęła jak najmilej, byle tylko ta nie przyczepiła się znowu.
Kot sobie idzie, spokojnie rozmyśla, i go napastują.. - myślała wściekła. Chciała spokojnie się nad czymś zastanowić, ale chyba w takich warunkach się nie da. Ruszyla dalej, wolno. W stronę pobliskiego drzewa. Tam miała zamiar odpocząć.. byl tu miły chłód..

Cavatina

Niepewna, czy mogę za nią pójść zawahałam się. Chciała odpocząć i pewnie miała dość mojego towarzystwa, a nie wiedziałam, czy mogę się narzucać dalej.
Widzę, że jesteś zła...
Ugryzłam się w język, bo oczywiście chciałam powiedzieć co innego. Walnęłam sobie oblepioną śniegiem łapą prosto w czoło. Teraz moje futro było brudnoszarej barwy.
....przepraszam. Jestem Cavatina, dla przyjaciół Cava
Powiedziałam cichutko, by ją udobruchać i jednocześnie zrobiłam nacisk, na "dla przyjaciół", żeby wiedziała, że może do mnie tak mówić od razu. Dogoniwszy ją podałam jej łapę, po czym od razu ją cofnęłam i dałam drugą, mniej brudną, szczerząc zęby w przepraszającym uśmiechu.

Szira De' Lesore

-Rozumiem, Cavatino. - powiedziała Szira odwracając tylko pysk w jej stronę. -Miłego dnia. - powiedziała tylko i poszła dalej.
Położyła się jakieś 200, 300 metrów dalej, pod drzewem. Chciała pomyślec. Rozmyślac.
[z/t]

Cavatina

Uznałam, że nie mam tu nic do roboty. Odwróciłam się na pięcie i odeszłam, żeby nie zniszczyć kolejnego, dobrego humoru
zt

Frost

Frost był zbyt zajęty, by zwracać uwagę na przybyłych osobników, którzy i tak po krótkim czasie zawinęli się z tych obmarzłych terenów.
Skupił się bowiem na słowach samicy.
Lekko uśmiechnął się w jej stronę, wciąż patrząc w ślepia.
- Moje słowa są szczere i z miłą chęcią udzielę Ci wsparcia, nie żebym robił to na siłę... Pierwszy raz spotkałem taką istotę jak Ty. Jesteś wyjątkowa. - ozwał się, kontynuując rozmowę.
Na kolejne słowa samicy chwilowo się zamyślił. On inny? No cóż.. Zależy dla kogo. Najwidoczniej Yukoshi zasługiwała na jego szacunek.
- Jestem jaki jestem. Nic by tego nie zmieniło, lecz Ty... Czuję się przy Tobie jakoś inaczej... Jakby... Lepiej... - powoli wyjaśnił zaistniałą sytuację.
Jego łapa wciąż spoczywała na łapce samicy. Nie miał zamiaru jeszcze jej stamtąd zabierać.

Yukoshi

Lekko się zarumieniła ... jednak dzięki barie jej futra nie było to aż tak widoczne.
- Wierzę Ci i ufam. Czuję bowiem iż jesteś dobry i mogę powierzyć ci nawet swoje największe tajemnicę. Za bardzo nie wiem jak to nazwać, ale ja przy tobie też czuje się lepiej. Zupełnie jakbym bez ciebie nie mogła się uśmiechać czy śmiać.- Powiedziała trochę niepewnie a jednak jej słowa wychodziły z głębi jej serca. Uśmiechnęła się i nieco przysunęła do Frosta.

Frost

Gest i słowa samicy popchały Frosta do dalszych czynów, a mianowicie jego mroźny pysk powoli, aczkolwiek pewnie zbliżał się do pyszczka Yukoshi.
Po chwili pocałował ją pewnie i z gracją. Nie trwało to długo, jednak jakieś uczucie w to włożył, bo przecież gdyby nie chciał tego zrobić, nawet by nie drgnął. Gdy zakończył swój zalot, odsunął pysk i uśmiechnął się połowicznie.
- Teraz chyba wiesz, że możesz mi się zwierzyć kiedy tylko zechcesz. - odpowiedział z sympatią.
Chyba ta samica przypadła mu do gustu, nie była wrogo nastawiona, wręcz przeciwnie, była miła i serdeczna, a jej uśmieszki powodowały liczne dreszczyki emocji u samca.

Yukoshi

- Taak ...- odparła z rozmarzeniem. Pierwszy raz doświadczyła czegoś takiego. To było po prostu boskie ... Już wiedziała czemu tak dziwnie się czuję w towarzystwie Frosta. Zakochała się w nim ! Możliwe iż ten to odwzajemnia. Teraz to ona się nachyliła i pocałowała samca po czym tak jakby przytuliła go.

Frost

Frost nie zareagował na to negatywnie, wręcz przeciwnie, oddał się samicy.
Po chwili objął ją swą śnieżnobiałą łapą. Przy nim była bezpieczna.
- Powiedz szczerze, co teraz czujesz? - zapytał pewnym siebie tonem.
On nie był typem nieśmiałka. Wiedział czego chce i do tego dążył, choćby cena mogła go przerastać. Spojrzał w jej ślepia tak wnikliwie jak tylko potrafił. Z nich mógł wyczytać dosłownie wszystko.

Yukoshi

Patrzyła mu w oczy, zastanowiła się przez chwilę i uśmiechnęła.
- Szczęście i radość, bo mogę być z tobą ... A ty ?- Przechyliła lekko głowę.

/sry za krótkiego posta ! xD/

Frost

Frost nie mógł czuć się identycznie, skoro był tak zimną istotą, której uczucia były obce. Jednak on wyrażał emocje na swój sposób, może wygląda to inaczej, ale znaczenie jest to samo.
- Cieszę się, że tu jesteś. - odpowiedział szeptem. Jego szept był niczym pieśń lub też tańczące płatki śniegu w powietrzu, mozolnie opadając.

Yukoshi

A ona tylko rozkoszowała się jego głosem i samą obecnością samca. Był dla niej ważny.
- Dobrze jest słyszeć takie słowa.- Mruknęła.

/Kurde weny brak .... /