Góra Yamiko

Toncho

Przekręciła lekko głowę.
- Doprawdy ? - Jej uśmiech stał się nieco podejrzany. Wtedy dopiero zauważyła iż Lume ziewnął.
- No to może ja stanę na czatach, a ty się zdrzemniesz.- Powiedziała miło i spokojnie. Wstała i podeszła do samca siadając obok niego. Stąd miała widok na pobliską okolicę. Dalej bolało ją to, że nie ma tu roślin, zamiast tego co jakiś czas słyszała na prawdę dziwne - przynajmniej dla Tonch dźwięki które echem rozchodziły się po całej górze. - Wiesz ? Ta góra jest dla ciebie i gildii Mroku drugim domem, jednak ja niezbyt - przecież nie ma tu roślin, ale zaczęło mi się tu podobać ... - Mówiła nie patrząc jednak na tygrysa, a przed siebie.

Hikari

Zawiało chłodem. Nagle wszystko stało się.. przerażające.
Przybyła w te tereny, jako upiór bardzo lubiła tego typu miejsca.
Dostrzegła dwie postacie..
Chłód jej ciała doszedł ich karki..

Toncho

Gdy samica poczuła na swym karku nieprzyjemny chłodek, a okolica dosłownie zaczęła ją od siebie odpychając coraz to bardziej przerażającą - o ile to jest możliwe - scenerią.
- C-co to było ... ?- Zapytała się samca nieco się w niego wtulając. Jej zielone oczy uważnie rozglądały się po okolicy szukając jakiegokolwiek ruchu który zwiastowałby nadejście demona lub kogoś innego. Lustrowała otoczenie niczym kamery monitorujące w bankach.

Hikari

Uśmiechnęła się, patrząc na strach w oczach tej młodej gepardzicy z czerwoną chustą na szyi.
Wytężyła wzrok i przyjrzała się temu drugiemu, czarnemu kotowi. Czyż to..
-Ooo proszę, strażnik piekieł! - jej głos zaczął dochodzic ze wszystkich stron, bez źrodła. Zrobiła to specjalnie, by nie odkryto, gdzie ona jest. Mimo, iż była niewidzialna.

Lumiere

Lumiere wyprostował się i mocno przytulił Toncho, aby ta się nie bała.
- No proszę, CHOLERA przyszła.- zarechotał.
- Byś wróciła do podziemi... - powiedział - ... i zostawiła Tonch. - dodał, oblizując pysk i ukazując ostre kły.
- Objaw, idioto, swoją twarz. Chyba, że chcesz poczuć moc Strażnika.- powiedział mocnym barytonem.

Toncho

- Chwila ... Strażnik Piekieł ? Czemu nic mi nie ...- Nie dokończyła bo poczuła iż ten przygarnia ją mocniej do siebie. Również ona wtuliła się nieco bardziej w jego futro. Na następne słowa tygrysa ta zamarła.
- Lume ... - Mruknęła, a jej oczy zaiskrzyły z zaskoczenia. Jaka ona była ślepa ! Znowu jednak zaczęła coś podejrzewać.
- Czy ty wiesz co nas teraz prześladuje ?- Zapytała z niepokojem.

Lumiere

Lumiere zrobił głęboki, ciężki wydech.
-Po co miałem mówić? I tak by się wreszcie wydało...- zastygł w bezruchu. Ten głos... jakby już go znał.
-Istota raczej nie jest demonem, a upiorem. Zapamiętaj jednak, że oba... gatunki? dysponują praktycznie tą samą, złą siłą.- rzekł. Zastrzygł uchem. Milczał. Zmarszczył brwi, czekał, aż bestia się ukaże.
Ten głos... brzmiał podobnie jak głos Hikari. Światełka.- fuknął w myślach, zaciskając łapy w pięści.

Hikari

I znowu przerażający śmiech.
-Zanim coś powiedz, zastanów się.. - powiedziała poważnie po czym wybuchła śmiechem -Po za tym nie jestem demonem, byś straszył mnie zamknięciem w piekle.. - ponownie śmiech - Wiesz, nie wiem nawet po co byś mnie zamykał, ja w końcu nie żyje! Mhahaha! - upiorzyca, oczywiście jako biała lwica, pojawiła się koło Strażnika Piekieł i gepardzicę - Wiesz.. wasza głupota i zuchwałość mnie dobija. Mnie, upiora! - powiedziała i wyszczerzyła się.
Co, mam ujawnić wam moją prawdziwą postać? Jeżeli tego chcą.. to bardzo chętnie. Ale wątpie, by Strażnik wyszedł z tego żywy.

Lumiere

Lumiere zmarszczył brwi i wyszczerzył zęby.
-Śmieję się z was, upiorów. Narcyzy cholerne, bezczelnie naruszające spokój. Co z tego, że nie mogę cię wysłać do piekła? Jesteś bliską krewną demonów, niespecjalnie się ciebie boję. Wręcz przeciwnie, chce mi się wymiotować jak o was myślę, istoty bez honoru.- powiedział znudzonym głosem, gładząc swój ogon i spokojnie trzymając Tonch.

Toncho

Ona obserwowała całą ta scenę i słuchała słów Lumiera. W jego objęciach czuła się ... Bezpieczna ?
- Kim jesteś do diabła ?- Zapytała gorączkowo się rozglądając szukając choćby najmniejszej wskazówki która powiedziałaby jej kim jest ta straszna postać.

/sry za krótkiego posta./

Hikari

/Lumiere to brat Hikari? Wtf zapomniałam xD/

-Bez honoru? Mhahaha.. - powiedziała i spojrzała ostro na Lumiere, szczerząc się -Ja przynajmniej nie muszę odwalać brudnej roboty za waszą durnawą przywódczynię mroku... mhahaha.. oj braciszku, zamiast wybrać wolność, czyli to, na co zaslugują dzikie koty, wybrałeś niewolnictwo.. - powiedziała, patrząc na Lumiere i Toncho. Ciekawe, dlaczego brat wybrał akurat TO?

Lumiere

Tego już było za wiele.
-Brudną robotę?! Wiesz, ile się nacierpiałem w życiu przez ciebie, Hikari?! Żyłem w samotności, chorobie, wpadałem w depresję, pragnąłem miłości rodziców, którzy... wybrali ciebie, potwora!- krzyknął- Jesteś kimś gorszym od Miruku, od diabła!
Zaczął ciężko oddychać. Jego oczy zaczęły napełniać się łzami.
Cierpiałem, by znowu ją spotkać, jako upiora...

Toncho

/Gorsza ode mnie ? No wiecie co? xD Muszę trochę popracować nad reputacją Xd/

Patrzyła na Luma z nieukrytym przerażeniem gdy domyśliła się o co mu chodzi..
- Hikari ?! Tak am na imię to coś co nas zaatakowało? To twoja siostra ?- Zapytała lekko zaskoczona. Mówił to tak jakby wyrządziła mu wielką krzywdę.

Hikari

-Mnie?! - krzyknęła, szczerząc się - Trzeba było nie uciekać! I wcale mnie nie wybrali! Matka płakała, jak znikłeś! - spojrzała ostro na niego - A upiorem jestem od niedawna.. - spuściła łeb. -Przecież, jak odeszłeś od nas, ja żyłam. Ale jak odszedłeś.. ja poszłam za tobą. By cię odnaleźć. Dotarlam do tej krainy, tutaj czułam twoj zapach.. ale w końcu spałam z urwiska.. a raczej mnie zrzucili.. - mówiła, plącząc się -Najpierw byłam marnym duchem! Ale dzięki mojej niezależności i sile, stałam się Zjawą.. a ze zjawy stałam się Upiorem.. czyli tym, kim jestem teraz! - powiedziała uderzając łapą o ziemię, a drugą ocierając łze. Tak, nawet upiór ma łzy.. upiorne łzy.
-Nie jestem CZYMŚ.. - powiedziała ostro do gepardzicy -Ja mam imię, tak jak TY!
xD

Lumiere

Lumiere przełknął ślinę. Z jego oczu wypływały łzy.
-Matka tak, ale ojciec... Czułem, że mnie nienawidzi. Bił mnie, gdy nie widziałaś- powiedział, garbiąc się i oblizując pysk - Po co w ogóle mnie szukałaś? W domu byłabyś przynajmniej bezpieczna. Teraz... teraz już nie. Hikari, proszę, pokaż się...- powiedział błagalnym głosem.