Czekoladowy wodopój

Kornelly

Nikt nie wie dlaczego, zamiast wody, w wodopoju płynie czekolada. Ale nie jest zwykła, co to, to nie. Jest płynna, najpyszniejsza ze wszystkich. Jeszcze jedno różni ją od czekolady: w tym szczególnym wodopoju można się umyć ta, jak w zwykłej wodzie, a kakaowy napój oczyści kocie futro.

***

Kornelly przyszła nad wodopój. Był inny, niż te jej znane. Pytanie brzmi: Dlaczego?
Ach tak, zamiast wody płynęła tam czekolada. Pyszna i jednocześnie oczyszczająca. Niektórzy sądzili, iż może uleczyć chorego kotowatego.
Napiła się, po czym wskoczyła do kakaowej mazi, która - o dziwo - była ciepła.

Arcus

Arcus wbiegł niczym strzała.
- Yo! - krzyknął, uśmiechając się do Kornelly - jak się nazywasz?- spytał jednym tchem, szczerząc kły. Ojej, jakaż ona była ładna... Zarechotał, powoli machając ogonem. Był w dobrym humorze, chciał szybko wszystkich poznać. Był elfem. Wydawało mu się, że Nell też nim jest. Dobra, dowie się później.

Kornelly

Kornelly spojrzała na geparda. Nic nie mogła wyczytać z jego twarzy, uznała go za sprzymierzeńca, bo był elfem.
- Witaj. Jesteś elfem, no nie? - Kornelly szybko nawijała - Nie musisz odpowiadać. Widzę to po twoich oczach.

Arcus

Arcus radośnie wyszczerzył zęby.
- Jasne. To powiesz mi, jak brzmi twoje imię? - spytał z błyskiem w oku. Dobrze czuł się w obecności pobratymca... Pobratyńczyni? Nie wiedział,jak to nazwać.Niezmiernie mu się spodobała.

Kornelly

- Kornelly jestem, ale jak chcesz, to możesz mi mówić Korn, Nelly czy jak tam chcesz - gepardzica była wyraźnie zmieszana, ale z każdym słowem nabierała odwagi. - A ty? Jakie imię ci dano?
Początek pewnej znajomości - dobry początek pewnej znajomości, pomyślała.

Arcus

- Arcus. - przedstawił się, całując dłoń Nell. - Masz wspaniałe imię- rzekł, posyłając do niej zalotne spojrzenie.
I on myślał o tej dobrej znajomości. Leniwie machał ogonem, głęboko patrząc w piękne oczy Nell.
- Jesteś piękna -rzekł.

Kornelly

- Dziękuję. - odsunęła się nieznacznie. - Muszę już lecieć. Jakby co, przyjdź do mojego domu. Na pewno znajdziesz.

Whiskey

- Czekolada!! - rozległ się ryk już z daleka. Oto i ona, oto i Whiskey, spragniona czekolady. Słodki zapach, pyszny smak, podniebienie w stanie maksymalnej ekscytacji. Podbiegła do płynącej lekko czekolady i zatopiła pysk, łapczywie pijąc, jakby zaraz miała się skończyć.
Gdy w końcu brzuch był zatkany, a ją niemal zamdliło, położyła się, obserwując otoczenie. Ładnie tu. Wtedy właśnie zauważyła dwa inne, dzikie koty. Nie widziała ich w Eswerynie. Może to delikwenci z gildii mroku?
Niee. Nie wyglądają na takich. Szybko wyprostowała łapki i ruszyła w ich stronę. - Hej! - zawołała, uśmiechając się delikatnie.